چگونه تراکنش در ارزهای دیجیتال انجام می‌شود؟
هر تراکنش از سه بخش اصلی تشکیل شده است: ورودی، مقدار و خروجی.
مثلا در نظر بگیرید مایکل بخواهد مقداری بیتکوین برای جیم بفرستد. «ورودی» شامل آدرس بیتکوین فرستنده و گزارشی از اینکه این کوین‌ها کجا بوده‌اند می‌شود. در این مثال آدرس کیف پول (والت) مایکل و گزارشی از کوین‌های داخل آن ورودی می‌باشند. «مقدار» همان مقدار بیت‌کوینی است که مایکل در نظر دارد ارسال کند. و مورد آخر یعنی «خروجی» آدرس والتی که بیت کوین به آن ارسال می‌شود، یعنی همان ولت جیم است.
همین حالا می‌توانید برای خرید و فروش بیت کوین از طریق همتاپی اقدام کنید
به زبان ساده، اگر مایکل بخواهد مقداری بیتکوین برای جیم بفرستد، اول باید درخواست خود را بر روی شبکه منتشر کند. در مرحله بعد شبکه این تراکنش را تائید خواهد کرد. در درجه اول شبکه تائید می‌کند که مایکل میزان کافی بیتکوین برای ارسال داشته باشد و همچنین بررسی می‌کند که این دارایی برای شخص دیگری ارسال نشده باشد. زمانی که شبکه تراکنش را تائید کرد، تراکنش به همراه سایر تراکنش‌ها در داخل یک بلاک قرار گرفته و به بلاکچین اضافه می‌شود. هنگامی که تراکنش‌ها به بلاکچین اضافه می‌شوند غیرقابل دستکاری و غیرقابل بازگشتند. هر گونه دستکاری یا تغییر آن‌ها به معنای انجام مجدد تراکنش‌هایی است که در بلاک‌های موفق قرار دارند.
بررسی تراکنش با نگاهی عمیق‌تر
واقعیتی که در مورد تراکنش‌های بیتکوین باید بگوییم این است که علیرغم اینکه بیتکوین از والت‌های بیتکوین ارسال و یا به آن‌ها فرستاده می‌شود، اما واقعا بیت کوینی در داخل این والت‌ها ذخیره نمی‌شود. والت‌ها تنها آدرس‌های بیتکوین را نگه می‌دارند و همچنین گزارشی از تمام تراکنش‌هایی که انجام داده‌اید. آدرس‌های بیتکوین رشته‌های بلند 34 کارکتری از حروف و اعداد هستند که تحت عنوان کلید عمومی شناخته می‌شوند. این همان آدرسی است که شما با سایرین به اشتراک می‌گذارید و افراد به آن بیتکوین ارسال می‌کنند. هر کلید عمومی کلید خصوصی متناظری دارد. کلید خصوصی رشته‌ای 64 کارکتری می‌باشد که از حروف و اعداد تشکیل شده است و شما برای «امضا کردن» تراکنش‌ها از آن استفاده می‌کنید.
پاسخ‌ها